Tajemniczy gość w Devil May Cry - zapomniany dodatek.

Dziś opublikuję dwa wpisy. Jeden będzie krótki, ze względu na to, że to miała być końcówka noty pt. "Tajemniczy gość w Devil May Cry", którą zapomniałam dodać a po publikacji posta to już go nie zmieniałam {gdyż wszyscy go przeczytali} a drugi to najnowszy post.
Myślę, że się spodoba.

***

Po odejściu Dantego, Lady klapnęła na kanapę. Nie wiedziała co o tym wszystkim sądzić. Sparda nigdy się tak nie zachowywał. Nie odpuścił sobie nawet małego polowanka na demony, a teraz zmienił się. "To twoja wina Evil" - pomyślała mściwie kobieta.
- Nie widzisz, że ciebie omotała - mruknęła cicho do siebie.
- Kto i kogo omotał? - zapytał ktoś stojący w drzwiach do salonu. Po chwili znalazł się na przeciw kobiety taksując ją z góry spojrzeniem. Ta popatrzyła na młodego wnuka burmistrza jak na padlinę i wstała. - A gdzie się podział pani partner? - dodał nie spuszczając wzroku z łowczyni.
- Co cię to obchodzi młody, lepiej zajmij się książkami - warknęła zła.
- Wolę popatrzeć jak pani działa, by pozbyć się autora od tych upominków - szepnął.
- Lepiej nie plątaj mi się tam gdzie nie trzeba, narobisz sobie tylko kłopotów, a ja nie jestem niańką dla takich jak ty - syknęła zbierając się do wyjścia.
- Czemu jest pani taka zła? - nie chciał odpuścić. - Złość urodzie szkodzi - dodał przybierając minę niewiniątka. Lady nic na to nie powiedziała, trącając go ramieniem wyszła z willi. Przemyślała wszystko i doszła do wniosku, że nie ma się tak o co wściekać. Przypomniała sobie słowa Dantego i udała się na poszukiwania. Postanowił wziąć jeszcze ze sobą bazookę. "Może się przydać" - pomyślała. Zajęło jej to sporo czasu i nim się obejrzała, a zaczęło już zmierzchać. W końcu znalazła ukryte za krzakami i gałęziami wejście, gdzie pozostawiła broń. Powoli i ostrożnie weszła do ciemnego tunelu. Szła tak jakiś czas potykając się o wystające korzenie i kamienie. Potem droga jakby się zmieniła. Nie było już wystających korzeni ani kamieni. Coś jednak chrupało łowczyni pod stopami. Ukucnęła w pewnym momencie i poświeciła zapalniczką. Zauważyła kości. Niektóre były jeszcze z resztkami gnijącego mięsa. Uśmiechnęła się na ten widok. "Jestem na dobrej drodze" - mruknęła do siebie i ruszyła się dalej. Po chwili weszła do groty. Obeszła całą grotę i stwierdziła, że demon tu niedawno był. Ognisko przy przyległej ścianie dogasało a obok niego leżało coś mokrego. Gdy się zbliżyła tam, pogrzebała małym drewienkiem w ognisku. Polanko zapaliło się i mogła lepiej rozejrzeć się po grocie. Coś w niszy przykuło jej uwagę a podchodząc bliżej zamarła. We wnęce leżała trumna. Wieko było uchylone, co świadczyło, że właściciela w nim nie było. Nagle za plecami usłyszała ciche westchnięcie. Obejrzała się za siebie i ze zdziwienia wytrzeszczyła oczy. Stojący za nią chłopak szeroko uśmiechnął się do niej, ukazując przy tym kły. Kobieta cofnęła się o krok od niego, wyciągnęła pistolety i zaczęła strzelać. Jednak on był szybszy i unikał kul. Lady cicho zaklęła szukając drogi ucieczki.
- Co, już nie chcesz się bawić w kotka i myszkę? - zapytał z drwiną w głosie.
- A kogo uważasz za myszkę?
- Ciebie oczywiście - syknął oblizując wargi. Zaczął powoli podchodzić do łowczyni, nie spuszczając z niej wzroku. Nie chciał stracić tak pięknej ofiary.
- To zaraz zamienimy się rolami - prychnęła łowczyni celując w głowę. Strzeliła. Jednak on złapał kulę.
- Oj nie ładnie. Widzę, że musimy już kończyć. A szkoda, chciałem się jeszcze pobawić, lecz nie jesteś skora do tego - mruknął i rzucił się z pazurami na kobietę. Ta przeturlała się i będąc przy wyjściu z groty, pędem ruszyła do ucieczki. Wampir zaczął się dziko śmiać i ruszył za nią. Łowczyni biegła szybko nie zwracając uwagi, że może się potknąć. Po jakimś czasie wyleciała z tunelu i niestety potknęła się o kamień i wylądowała twarzą w mchu.
- Cholera!! - warknęła. Tuż za nią pojawił się chłopak. Przystanął na chwilę ciągle patrząc na łowczynię. Kobieta szybko wstała i zwinnym ruchem złapała leżącą nieopodal bazookę i wycelowała w wampira.
- Jeśli kule nie pomogły to, to na pewno! - warknęła i wystrzeliła. Pocisk trafił chłopaka i rozerwał go na strzępy. - No i po robocie - mruknęła zadowolona. Zawiesiła broń na plecach i ruszyła w drogę powrotną do willi burmistrza.